دوچرخه‌ها چگونه چهره پاریس را دگرگون کرده‌اند؟

یکی از  مهمترین اهداف «آنه ایدالگو»، شهردار پاریس از زمان تصدی امور گسترش دوچرخه سواری بود و تا حد زیادی به آن دست پیدا کرده. هر چند دستیابی به هدف نهایی توسعه ۱۴۰۰ کیلومتر مسیر ویژه دوچرخه سواری دشوار به نظر می رسد اما اهالی این شهر از مسیرهایی که تا کنون افتتاح شده استقبال خوبی کرده اند.

این استقبال به حدی بوده که در عرض یک سال میزان دوچرخه سواری در پایتخت فرانسه ۵۴ درصد بیشتر شده است. کارشناسان دلیل این مساله را نه فقط سیاست های ایدالگو بلکه نتیجه محدودیت های فزاینده علیه تردد خودروها، معرفی سرویس های اشتراکی دوچرخه و در نهایت توسعه راه های ویژه این وسایل عنوان کرده اند.

در ناحیه «ایل دو فرانس» که شامل پاریس هم می شود، روزانه ۸۴۰ هزار سفر با دوچرخه انجام می شود که از موتورسیکلت ها و اسکوترها بیشتر است. هرچند سفرهای با ماشین کماکان با ۱۴.۸ میلیون در صدر قرار دارد اما نسبت به سال ۲۰۱۰ پنج درصد کاهش یافته و انتظار می رود این روند کاهشی ادامه داشته باشد.

این آمار باعث شده پاریس در لیست شهرهای با بیشترین تردد دوچرخه از رده پانزدهم به هشتم ارتقا پیدا کرده و فاصله خود با «بوردو»، دیگر شهر فرانسوی در رده ششم را کمتر کند. استقبال شهروندان باعث شده انجمن های دوچرخه سواری هم طرح هایی را برای گسترش فعالیت هایشان در نظر بگیرند. برای مثال انجمن Collectif Velo قرار  است شبکه پاریس را به حومه این شهر هم بکشاند. Stein Van Oosteren  سخنگوی این انجمن هدفشان از این پروژه را اینگونه بیان می کند:

ایده ما گسترش شبکه دوچرخه ها به حدی است که تنها چند کیلومتر یا چند دقیقه با تمام ۱۲ میلیون شهروند پاریس فاصله داشته باشد. به محض راه اندازی شبکه همه به استفاده از آن روی می آورند.

از نظر Oosteren اکثر فرانسوی ها هرگز به شبکه ای از دوچرخه ها دسترسی نداشته اند که امکان حمل و نقل ایمن را به آنها بدهد و به همین خاطر آنرا تنها وسیله ای برای تفریح و ورزش می دانند.

طرح ایدالگو با عنوان Plan Velo البته مخالفانی هم داشته که شامل صنایع نفت، خودروسازی، رانندگان ناراضی و شهروندان خسته از حجم بالای ساخت و ساز در شهر می شوند. البته با نزدیک شدن به انتخابات ۲۰۲۰ ساخت و ساز در مراحل پایانی به سر برده و مسیرها آماده افتتاح می شوند. Florence Villeminot، از مجریان شبکه «فرانس ۲۴» در این باره می گوید:

با افتتاح این راه ها شهروندان درک می کنند که ایدالگو برنامه ای در سر داشته و هدفش تنها سد کردن راه آنها نبوده است.

به گفته Villeminot هیچ یک از دوستان ساکن پاریس وی ماشین ندارند که تغییری بزرگ نسبت به ۱۰ تا ۱۵ سال قبل است. به باور وی دلیل این تغییرات دشوار بودن استفاده از ماشین در سطح شهر و افزایش سهولت و ایمنی دوچرخه سواری است:

منظره پاریس در چند سال گذشته واقعا تغییر کرده و مسیرهای دوچرخه سواری مثل قارچ از زمین سر برآورده اند. تردد در این مسیرها بسیار امن و مطلوب است چون از مسیر ماشین ها جدا شده و هیچ ترافیکی بر سر راهتان قرار ندارد.

در ایران نه تنها از طرح های گسترده برای توسعه مسیرهای دوچرخه سواری خبری نیست بلکه استارتاپ هایی از قبیل بیدود که با هدف اشاعه دوچرخه سواری در تهران راه اندازی شده بود، به خاطر فقدان زیر ساخت مناسب، نامناسب بودن فضای شهری و مشکلات درون سازمانی به در بسته خوردند.

منبع : دیجیاتو

بیمه پیمانکاری

بیمه پیمانکاری/ سیستم یکپارچۀ سانیران

بر اساس ماده 38 قانون تامین اجتماعی کارفرما موظف است 5% ناخالص را از هر صورت وضعیت کسر و نزد خود نگهداری کند.

این سپرده و آخرین قسط پیمانکاران تا ارائه حساب توسط سازمان تامین اجتماعی صادر می‌گردد، نگهداری می‌شود.
در پیمانهای مشمول طرحهای عمرانی حق بیمه به صورت مقطوع محاسبه و کسرمی‌شود. حق بیمۀ این پیمانها %6/6 شامل 1/6%  سهم پیمانکار و 5% سهم کارفرما است.

در پیمانهای دیگر با طرحهای عمرانی مرتبط نسبت حق بیمه پیمانها در دو گروه زیر قرار خواهند گرفت.

الف) قرار دادهای دستمزدی:
در این نوع قراردادها که مصالح کلا توسط کارفرما و به هزینه وی تامین می‌شود، حق بیمه بر اساس  15%
ناخالص کل کارکرد به علاوه یک نهمِ حق بیمه بیکاری محاسبه می‌شود.
ب) قراردادهای دستمزدی و مصالح:
در این گونه قراردادهای پیمانکاری هزینه کل مصالح و دستمزد و ابزار به عهده پیمانکار است حق بیمه این قراردادها بر مبنای 7% ناخالص کل کارکرد به اضافه یک نهمِ حق بیمه بیکاری محاسبه می‌شود.
نکات مهم در باره حق بیمه سایر پیمانها:
1) کارفرما از هر صورت وضعیت 5% بابت بیمه کسر می‌کند و آن را به صورت سپرده نگهداری می‌نماید و پس از ارائه عناصر حساب آن را به پیمانکار پرداخت می‌کند.
2) پیمانکار باید هر ماهه لیست کارکنان خود را تهیه و بر مبنای حقوق و مزایایی مشمول بیمه، بیمه آنها را محاسبه کرده و پرداخت کند.
3) پس از خاتمه پیمان، پیمانکار بر اساس درصدهای بالا (15 % و 17 % و بیمه بیکاری) بیمه خود را محاسبه می‌کند و اگر این مبلغ از مبالغ پرداخت شده، طبق بند 2، بیشتر باشد، مابه التفاوت آن را به سازمان تامین اجتماعی می‌پردازد. اما، اگر بیمه محاسبه شده از مبالغ پرداخت شده طبق لیست حقوق و دستمزد ماهانه کمتر باشد، از این بابت مبلغی باز پس نمی‌گیرد.
مثال: اگر مبلغ یک پیمان از نوع دستمزد مبلغ 860000000 ریال باشد و در طول دوران اجرای پیمان بر اساس لیست حقوق و دستمزد کارکنان مبلغ 108000000 ریال حق بیمه پرداخت شده باشد؛
مطلوب است محاسبه کل حق بیمه.

حق بیمه                    129000000 =%15 * 860000000
حق بیمه بیکاری               1430000= 1/9* 129000000
کل حق بیمه                130430000
مابه التفاوت قابل پرداخت  22430000= 130430000- 108000000

در پایان هر دوره مالی باید حق بیمه کل پیمان متناسب بر درآمد شناسایی شده و نرخهای حق بیمه مربوطه محاسبه شود. در صورتی که مبلغ آن در جمع مبالغ پرداخت شده، بر اساس حقوق و دستمزد کمتر باشد، برای تفاوت آن، ذخیرۀ لازم شناسایی می‌شود.

منبع : https://www.sainaco.net/1394/09/28/بیمه-پیمانکاری/

منظور از مالیات پیمانکاری چیست

منظور از مالیات پیمانکاری چیست/ سیستم پیمانکاری سانیران

در قوانین و مقررات جاری مالیاتی، پیمانکار و مالیات پیمانکاری به طور اخص تعریف نشده است، اما در موارد مختلف، قانون مالیات های مستقیم، مصوب اسفندماه 1345 و اصلاحیۀ آن، دو نوع مالیات: یعنی 1) مالیات مقطوع و 2) مالیات بر در آمد، در مورد عملیات پیمانکاری مقرر گردیده است.

1) مالیات مقطوع:

مالیاتی است تکلیفی که کارفرمایان: سازمان های دولتی، شهر داری ها، مؤسسات عام‌المنفعه مستقل و شرکت ها (مادۀ 75 ق. م. م.) به طور کلی و شایر اشخاص در صورتی که مبلغ کل پیمان از ده میلیون ریال بیشتر باشد، مکلفند از پرداخت‌هایی که پیمانکاران اعم از اشخاص حقیقی یا حقوقی، نسبت به هر نوع کار ساختمانی و تاسیسات فنی و تاسیساتی و حمل و نقل یا تهیۀ ساختمان‌ها و تاسیسات، نقشه کشی، نقشه برداری، نظارت و محاسبات فنی می‌کنند 5/5% آن را کسر و به حساب تعیین شده، از طرف وزارت دارایی، واریز نمایند.

از 5/5% مسکوره تنها 5/1% قابل برگشت بوده و 4 % آن که غیر قابل برگشت است، عنوان مالیات مقطوع پیمانکاران را می‌گیرد.

2) مالیات بر درآمد:

به عبارتی دیگر؛ این مالیات به دو جزء 4% و 1/5% تقسیم می‌شود که جزء اول یعنی 4% قطعی است و جزء دوم یعنی 1/5% به عنوان پیش پرداخت مالیات پیمانکار محسوب و از مالیات متعلق به درآمد پیمانکاری قابل کسر است.

واگذاری قسمتی از عملیات پیمان از طرف پیمانکار دست اول به پیمانکار دست دوم، مشمول مالیات مقطوع پیمانکاری نیست و پیمانکاران دست اول به عنوان کارفرما نباید از پرداخت‌هایی که پیمانکاران دست دوم می‌کنند از این بابت کسر نمایند. در مواردی که پیمانکار، شخص خارجی مقیم خارج از کشور باشد که در ایران شعبه یا نمایندگی ندارد، کار فرمایان مکلفند، در هر پرداخت، کل مالیات متعلق، شامل مالیات مقطوع به نرخ 4% و مالیات بر درآمد پیمانکاری را در منبع محاسبه و کسر کرده و به حسابهای مقرر واریز نمایند.

[caption id="attachment_2735" align="aligncenter" width="296"] مالیات پیمانکاری/ سانیران[/caption]

منبع : https://www.sainaco.net/1394/09/27/مالیات-پیمانکاری/

حقوق و دستمزد چیست/ نرم افزار حسابداری سانیران

مالیات حقوق و دستمزد چیست/ نرم افزار حسابداری سانیران

کارفرما موظف است در زمان تهیه لیست حقوق و دستمزد، مالیات متعلق کارگر را با توجه به ضریب جدول مالیاتی، پس از کسر معافیتهای قانونی، محاسبه نموده و از حقوق کارگر کسر و به حساب وزارت امور اقتصادی و دارایی واریز نماید. بنابراین مالیات متعلقه کارگر نیز یکی از کسورات حقوق و دستمزد محسوب می‌گردد.

چرخه و مراحل انجام هزینه و حسابداری حقوق و دستمزد به شرح ذیل می‌باشد:

1-واحد حضور و غیاب اطلاعات ورود و خروج پرسنل را به واحد حسابداری ارسال می نماید.

2- واحد حسابداری با توجه به اطلاعات دریافتی از ورود و خروج و اطلاعاتی که قبلاً از کارگزینی در ارتباط با حقوق پایه و سایر موارد دریافت نموده است؛ محاسبات مربوط به حقوق و دستمزد را با توجه به قوانین انجام می‌دهد.

3- اقدام به تهیه و تکمیل لیست حقوق و دستمزد می‌گردد.

4- با رعایت موارد زیر سند حسابداری حقوق و دستمزد صادر می گردد:

الف) برابر کل حقوق و مزایا حساب کنترل هزینه دستمزد بدهکار می‌گردد.

ب) بابت کسورات (حق بیمه اجتماعی، مالیات، وام، ذخیره ایام مرخصی ..) حسابهای مربوطه بستانکار می‌گردد.

ج) مابه التفاوت کل هزینه حقوق و دستمزد و کسورات مذکور خالص حقوق پرداختنی است که به این حساب منظور خواهد شد.

د) هزینه بیمه اجتماعی سهم کارفرما و بیمه بیکاری به بدهکار حساب بیمه بیکاری منظور و از طرفی حساب حق بیمه پرداختنی بستانکار می‌شود.

حساب هزینه بیمه اجتماعی     xx

حساب هزینه بیمه بیکاری    ××

ه) تسهیم هزینه حقوق و دستمزد: در مؤسسات تولیدی، تعیین بهای تمام شده اهمیت ویژه ای دارد. بنابراین، برای این منظور هزینه های حقوق و دستمزد تفکیک می‌گردند و دستمزد مستقیم تولید به حساب کالای در جریان ساخت و هزینه های دستمزد غیرمستقیم، فوق‌العاده اضافه کاری و نوبت کاری، هزینۀ دستمزد ایام مرخصی و حق بیمه سهم کارفرما، حق بیمه بیکاری و ... به حساب کنترل سربار ساخت و کنترل سربار توزیع و فروش سایر سربار حسب مورد منظور می‌گردد.

یعنی در واقع ثبت زیر صورت می پذیرد:

در زمان پرداخت حقوق ثبتهای زیر در دفاتر انجام خواهد پذیرفت:

حساب حقوق و دستمزد پرداختنی     ××

حساب صندوق/ بانک        xx

بابت واریز حق بیمه اجتماعی به حساب سازمان تأمین اجتماعی

و در زمان پرداخت مالیات به حساب وزارت اقتصاد و دارایی ثبت زیر انجام می پذیرد:

حساب مالیات پرداختنی      ××

حساب صندوق / بانک      ××

بابت واریز مالیات حقوق به حساب دارایی

منبع : https://www.sainaco.net/1394/09/26/مالیات-حقوق-و-دستمزد/

دربارۀ قانون کار/ نرم افزار حقوق و دستمزد

دربارۀ قانون کار/ نرم افزار حقوق و دستمزد سانیران

حقوق یا مزد مبنا (پایه) چیست؟

حقوقی که با رعایت به قانون کار برای کارگران رسمی و یا به وسیله عقد قرارداد که مخالف قانون کار نباشد، (برای کارگران قراردادی) برای انجام یک ساعت کار یا تولید یک واحد محصول، تعیین و به صورت ساعتی، روزانه، هفتگی و معمولاً ماهیانه پرداخت می‌شود را حقوق یا مزد مبنا گویند.

لازم به ذکر است، اگر مزد کارگر براساس تعداد تولید و بدون در نظر گرفتن ساعت کارکرد، پرداخت شود را اصطلاحاً کارمزد گویند.

مدت کار:

براساس ماده 51 قانون کار، ساعت کار عادی مدت زمانی است که کارگر نیرو و یا وقت خود را به منظور انجام کار در اختیار کارفرما قرار می‌دهد. البته، به غیر از مواردی که در قانون مستثنی شده است و با توجه به اینکه ساعت کار کارگران در شبانه روز نباید از 8 ساعت تجاوز نماید.

طبق تبصره (1) این ماده، کارفرما با توافق کارگران، نماینده یا نمایندگان قانونی آنان، می‌تواند ساعت کار را در بعضی از روزهای هفته کمتر از میزان مقرر و در دیگر روزها اضافه بر این میزان تعیین کند. به شرط آنکه مجموع ساعت کار هر هفته از 44 ساعت تجاوز نکند. همچنین، در ماده 52 قانون کار اشاره شده است که در کارهای سخت و زیان آور و زیرزمینی ساعت کار نباید از 6 ساعت در روز و 36 ساعت در هفته تجاوز نماید.

اضافه کاری چیست و چه شرایطی دارد؟

در شرایط عادی ارجاع کار اضافی به کارگر با شرایط ذیل مجاز خواهد بود.

الف) موافقت کارگر.

ب) پرداخت 41 % اضافه بر مزد هر ساعت کار عادی.

ج) ساعت اضافی ارجاعی به کارگران نباید از 4 ساعت در روز تجاوز نماید، مگر در موارد استثنایی با توافق طرفین.

منظور از شب کاری و نوبت کاری چیست؟

کار روز، کارهایی است که زمان انجام آن از ساعت 6 بامداد تا 22 می‌باشد و کار شب کارهایی است که زمان انجام آن یبن 22 تا 6 بامداد قرار دارد.

کار مختلط:

کارهایی است که بخشی از ساعات انجام آن در روز و قسمتی از آن در شب واقع می‌شود.

کار نوبتی:

کاری است که در طول ماه گردش داشته باشد، به نحوی که نوبتهای آن در صبح یا عصر یا شب واقع شود.

لازم به توضیح است که برای هر ساعت کار در شب به غیر از کارگران نوبتی(نوبت کارشان در صبح یا عصر یا شب است) 35 % اضافه بر مزد ساعت کار عادی تعلق می‌گیرد و اما طبق قانون، کارگران نوبتکاری اگر نوبت کارشان در صبح و عصر واقع شود 11 % و چنانکه نوبت کارشان در صبح و عصر و شب قرار گیرد 15 % و در صورتی که نوبت کار در صبح و شب و یا عصر و شب باشد %22/5 اضافه بر دستمزد عادی به عنوان فوق العاده نوبت کاری دریافت خواهند کرد.

ساعات نوبت کاری ممکن است از 8 ساعت در شبانه روز و یا 44 ساعت در هفته تجاوز نماید، لیکن ساعات کار در چهار هفته متوالی نباید از 176 ساعت بیشتر شود.

نکته قابل توجه این است که طبق قانون کار ارجاع کار اضافی به کارگرانی که شبانه یا کارهای خطرناک و سخت و زیان آور انجام می دهند ممنوع است.

تعطیلات و مرخصیها:

طبق قانون 62 قانون کار روز جمعه روز تعطیل هفتگی کارگران با استفاده از مزد می‌باشد.

باید توجه داشت در امور مربوط به خدمات عمومی نظیر: آب، برق، اتوبوسرانی و یا در کارگاههایی که حسب نوع یا ضرورت کار و یا توافق طرفین، به طور مستمر روز دیگری برای تعطیل تعیین می‌شود، همان روز در حکم روز تعطیل هفتگی خواهد بود. به هر حال تعطیل یک روز معین در هفته اجباری است.

کارگرانی که به هر عنوان به این ترتیب روزهای جمعه کار می‌کنند در مقابل عدم استفاده از تعطیل روز جمعه 41 % اضافه بر مزد دریافت خواهند کرد. مرخصی استحقاقی سالانه کارگران با استفاده از مزد و احتساب چهار روز جمعه یکماه است، سایر روزهای تعطیل جز ایام مرخصی محسوب نخواهد شد.

مرخصی سالیانه کارگرانی که به کارهای سخت و زیان آور اشتغال دارند، 5 هفته می‌باشد که استفاده از این مرخصی حتی الامکان در دو نوبت در پایان هر شش ماه کار صورت می‌گیرد. برای کار کمتر از یک سال، نیز، مرخصی به نسبت مدت کار انجام یافته محاسبه می‌شود.

عیدی و پاداش:

عیدی و پاداش کارگران در پایان هر سال، بر مبنای حقوق و دستمزد توسط هیأت دولت تعیین می‌گردد. اما باید توجه داشت که به طور معمول در پایان دوره مالی یا در پایان هر فصل مبالغی به عنوان عیدی و پاداش به کارکنان پرداخت می‌شود و در ضمن باید بدانید که معمولاً هیأت مدیره مؤسسات برای پرداخت عیدی می‌توانند مبلغی بیش از حداقل تعیین شده از طرف هیأت دولت به‌ کارگر پرداخت کند.

فوق العاده مأموریت:

مأموریت به موردی اطلاق می‌شود که کارمند برای انجام کار حداقل 51 کیلومتر از محل کارگاه اصلی دور شود و ناگزیر باشد حداقل یک شب در محل مأموریت توقف نماید. فوق العاده مأموریت نباید کمتر از مزد ثابت یا مزد مبنای روزانه کارگران باشد. همچنین کارفرما مکلف است وسیله یا هزینه رفت و برگشت آنها را تأمین نماید.

منبع : https://www.sainaco.net/1394/09/25/قانون-کار/